Προορισμός Μύκονος

Η Μύκονος είναι ένα νησί φτιαγμένο από θεούς -είχε πει κάποιος επώνυμος γλεντζές-, για τους ανθρώπους!

Ποιός δεν έχει άραγε να πει κάτι για τη Μύκονο, ποιός δεν έχει ακούσει έστω για τα γαλάζια νερά της, ποιός δεν έχει λουστεί στον επίμονο ήλιο της, ποιός δεν έχει ζήσει ή δεν θέλει να ζήσει εδώ ανεπανάληπτες στιγμές, μία έστω φορά στη ζωή του...

Μύκονος είναι: θάλασσα μ' όλο το ιώδιο, είναι χάδι, διάφανος ουρανός, αέναη κίνηση, φως, γλυπτός βράχος, είναι συμφωνία του μπλέ και του άσπρου, αναζωογονητική αρμύρα, απόλαυση, μυρωδιά ασβέστη, φιλοξενία, διασκέδαση, μια έκπληξη κάθε ώρα, ζηλευτή αρμονία, αλήθεια, αλησμόνητος έρωτας, σκέρτσο, δυνατή γοητεία, απαράμιλλη αίσθηση.

Ένα ατελείωτο και πραγματικό παραμύθι που ξετυλίγεται γύρω σου, με το κάθε του γύρισμα μοναδικό, ξεχωριστό, που σε προκαλεί παιχνιδιάρικα να το ζήσεις, σε προσκαλεί να το γευτείς, να το απολαύσεις ως την τελευταία σταγόνα.

Ένα μικρό νησί ωστόσο, μάλλον άγονο, στεγνό, που το καίει ο ήλιος, όμως τόσο προικισμένο με χρυσές αμμουδιές, μαγικές νύχτες, πεντακάθαρα νερά, έξυπνους και ευχάριστους ανθρώπους, πολιτισμό αιώνων. Το κυρίαρχο λευκό χρώμα παλιών και νέων κτιρίων, η ψαριά πέτρα και τα γύρω χαμηλά βουνά, το άγγιγμα του ανέμου, οι μυρωδιές, οι κουβέντες, είναι χαρακτηριστικά που μένουν ανεξίτηλα στη μνήμη σου.

Τα στοιχεία της φύσης είναι εδώ πιο έντονα και ντόμπρα, σε γεμίζουν, σου αφυπνίζουν νομίζεις νέες αισθήσεις: ο αέρας, ο ήλιος, το φεγγάρι, το βαθύ πέλαγο, είναι πράγματα πρωταρχικά που συνοδεύουν το νησί διαμορφώνοντας το μοναδικό χαρακτήρα του αιώνες τώρα.
Η αρμονία της αρχιτεκτονικής της Μυκόνου είναι άλλο ένα στοιχείο άξιο θαυμασμού. Η θέση και ο τρόπος που είναι στημένη η Χώρα, στο μάτι του Βοριά, το παλιό λιμάνι, συγκεκριμένα χρώματα σοφά μοιρασμένα, αυτό το έντονο άρωμα Ιστορίας παντού, κάνουν όλα μαζί ένα πραγματικό αριστούργημα.

Κανένας άνθρωπος μόνος του και κανένα μελετημένο σχέδιο δεν θα μπορούσε να φτιάξει κάτι το τόσο μοναδικό. Το συναίσθημα ότι χάνεσαι για λίγο μέσα στα σοκάκια της Χώρας είναι συναρπαστικό. Η έξοδος στο Γιαλό μετά την περιπλάνηση θα είναι η κατάληξή σου, με ένα ποτήρι ούζο, κάθε λογής κόσμο ένα γύρω και θέα τα πολύχρωμα καΐκια και τους εξημερωμένους πελεκάνους.

Περπατάς, και νομίζεις πως τους ξέρεις όλους... χαιρετάς και σε χαιρετάνε. Λες κι έχεις μεγαλώσει σ' αυτή τη γειτονιά. Είναι όλα απλά, οικεία, δεδομένα. Μια ατμόσφαιρα θέρμης και χαλάρωσης σε τυλίγει, μια αγκαλιά, μια μαγεία που λέξεις δεν μπορούν να εκφράσουν, είναι πράγματα που σίγουρα ένοιωσες εδώ και θα τα κουβαλάς για πάντα στην καρδιά σου.

Κι όταν ο ήλιος πέσει, πάλι η διάθεση όλων αλλάζει: Οι ρυθμοί γίνονται τώρα πιο έντονοι, εξάπτουν τη φαντασία και τις αισθήσεις. Μπορείς να ζήσεις -λες- ό,τι θέλεις, όσο θέλεις, τέλος πάντων, όσο το αντέχεις.